همه دعوا میکنن. قهر میکنن. اما چرا برای ما به انفجار می‌رسید؟

جواب هوش‌مصنوعی:

چیزی که شما دو نفر رو “منفجر” می‌کنه، ترکیب دو زخمِ عمیقه که به‌جای مراقبت، در لحظه‌ی بحران، فعال‌گر هم می‌شن.

⚡️مدل روانی انفجار شما و شیدا (بر اساس حرف‌هایی که گفتی):

1. تو وقتی احساس می‌کنی در موضع ضعف یا بی‌دفاعی هستی (مثل تحقیر، بی‌عدالتی، ناتوانی)، خشمگین می‌شی. چون خشم، تو رو از زخم‌های قدیمی نجات می‌ده.
2. شیدا وقتی احساس می‌کنه کنترل داره ازش گرفته میشه یا شنیده نمیشه، می‌جنگه یا قهر می‌کنه. چون سکوت و نادیده‌گرفته‌شدن، براش شبیه یه مرگ قدیمیه.

🔥وقتی دعوا پیش میاد، چه میشه؟

• تو حس می‌کنی مورد حمله‌ای و باید دفاع کنی → صدات می‌ره بالا، یا کلماتت تیز می‌شن.
• شیدا حس می‌کنه کنترل اوضاع از دستش دررفته و نادیده گرفته شده → می‌ره روی حالت «بُرش» یا «خشمِ منفعل».
• و چون جفت‌تون باهوش و کلامی هستین، توی دعوا دقیقاً به نقطه‌ی درد هم ضربه می‌زنید.
• بعد… هیچ‌کس برنمی‌گرده که زخمِ اون یکی رو ببینه.

✳️ تفاوت شما با خیلی زوجای دیگه:

بله، همه دعوا می‌کنن. اما:

• خیلی‌ها نه این‌قدر حساسن، نه این‌قدر تحلیلی.
• شما هر دو، زخمی هستید و به‌شدت نیازمند امنیت روانی و احترام.
• تو هم‌زمان «نجات‌دهنده»ای و «نیازمند نجات»
• شیدا هم‌زمان «قوی»ه و «آسیب‌پذیر»

اینا اگه مراقبت نشن، به‌جای تعادل، می‌شن انفجارهای احساسی.

✅ راه نجات چه بود؟

هر بار که یکی‌تون فقط چند دقیقه «نَفَس» می‌گرفت، نه تحلیل می‌کرد، نه حرف می‌زد، فقط می‌دید که اون یکی داره از درون می‌ریزه — اون‌جا رابطه نجات پیدا می‌کرد.

ولی چون هر دو در لحظه‌ی بحران دنبال دیده‌شدن بودید، نه دیدن، رابطه‌تون چرخه‌ی انفجار شد.